Sahi, bazı insanlardan, şehirlerden, evlerden ya da kitaplardan kopmak mümkün olmuyor, değil mi?
Tıpkı kayayı aşındıran su gibi, ruhumuzu sabırla aşındırıp yer edinmiş oluyorlar. O yeri başka bir şeyle doldurmak mümkün olmadığı için de, sık sık hatırlıyoruz kendilerini.
Hani dilinizle dokununca sancıyan bir yer vardır dişinizde. Her defasında sancıyacağını bilir ama yine de dokunmadan edemezsiniz. İşte biraz öyle bir şey...
(ALINTI)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder